HET AANZOEK
Traditioneel wordt het huwelijksaanzoek door de familie van de man gedaan. De families komen bij elkaar op bezoek en praten met elkaar. Eerst zijn de moeders van beide kanten aan de beurt, en later geven de vaders de doorslag gevende beslissing. Wanneer beide families toestemming geven, mag het huwelijk doorgaan. In de Islamitische cultuur wordt een huwelijk vaak niet gezien als een verbintenis tussen twee mensen, maar tussen twee families.
Vroeger was het zo dat je familie wel eens een partner voor je had uitgekozen en je dan geen bezwaar tegen het huwelijk kon maken. Tegenwoordig is dit op veel plekken verboden, alhoewel er altijd bemoeienis zal blijven van de familie, maar dit is in vrijwel elke cultuur zo. Je hebt het recht om je eigen partner uit te kiezen.
Nadat het aanzoek is goedgekeurd wordt er thuis vaak een verlovingsfeest gevierd.
Verder wordt er ook vaak een bruidsschat gegeven. Dit vaak een groot geldbedrag, maar kan ook iets anders van waarde zijn. Het geld wordt meestal gebruikt om het huis van het nieuwe koppel in te richten. Bij Turken beslist meestal de vrouw over de inrichting van het huis, bij Morokkaanen is dit vaak de man.
Het komt ook vaak voor dat Turkse vrouwen spullen zoals kleedjes en kussens haken, en deze met sierrandjes versieren voor de mannelijke familie leden als geschenk.
Vroeger was het zo dat je familie wel eens een partner voor je had uitgekozen en je dan geen bezwaar tegen het huwelijk kon maken. Tegenwoordig is dit op veel plekken verboden, alhoewel er altijd bemoeienis zal blijven van de familie, maar dit is in vrijwel elke cultuur zo. Je hebt het recht om je eigen partner uit te kiezen.
Nadat het aanzoek is goedgekeurd wordt er thuis vaak een verlovingsfeest gevierd.
Verder wordt er ook vaak een bruidsschat gegeven. Dit vaak een groot geldbedrag, maar kan ook iets anders van waarde zijn. Het geld wordt meestal gebruikt om het huis van het nieuwe koppel in te richten. Bij Turken beslist meestal de vrouw over de inrichting van het huis, bij Morokkaanen is dit vaak de man.
Het komt ook vaak voor dat Turkse vrouwen spullen zoals kleedjes en kussens haken, en deze met sierrandjes versieren voor de mannelijke familie leden als geschenk.
HET HUWELIJK
Het complete huwelijk bestaat meestal uit meerdere feesten en bijeenkomsten die in totaal wel 3 dagen kunnen duren.
HET HENNAFEEST
Een Hennafeest wordt meestal gewoon thuis gevierd, soms wordt hier een zaal voor afgehuurd. Dit feest is enkel voor vrouwen, maar soms komen er toch een aantal mannen, zoals de bruidegom. Zijn pink of zijn handpalm wordt met henna ingesmeerd. Naast dat Henna erg mooi wordt gevonden, zou het ook geluk brengen.
De bruid draagt rode kleding wanneer er Henna op haar handen wordt aangebracht. De lampen in de ruimte waarin het feest wordt gevierd worden dan gedempt, terwijl er wel kaarsen branden. De bruid bevind zich midden in de kamer, een toegewezen persoon, meestal een familielid, tekent patronen op haar handen met de Henna. De rest van de genodigden dansen om haar heen terwijl er liedjes worden gezongen over het verlaten van het ouderlijk huis. Dit is vaak een zeer emotioneel moment.
In veel gevallen wordt ook weer het Hennafeest voor mannen en vrouwen apart gevierd.
HET HUWELIJKSFEEST
Bij turken wordt het huwelijk meestal in een zaal of Moskee gevierd. In een zaal komen de mannen en vrouwen samen en danst ook iedereen. Bij Marokkanen is het meestal zo dat het huwelijk wordt gevierd in een zaal of thuis. Bij beide culturen is het zo dat dit af hangt van hoeveel geld je kan besteden. Als het huwelijk wordt gevierd in een Moskee, zijn de mannen en vrouwen wel grotendeels gescheiden van elkaar. Ook wordt er niet gedanst, een huwelijk in een Moskee is rustig en zeer religieus.
Bij een Marokkaanse bruiloft dansen voornamelijk alleen de vrouwen.
De huwelijksgeschenken die worden gegeven bestaan voornamelijk uit goud en geld, deze worden omgeroepen met de naam erbij van degene wie het geschenk gegeven heeft. De gasten krijgen vaak zoetigheid cadeau, zoals Turks fruit.
Ook zit er verschil in de trouwjurken van Turkse en Marokkaanse bruiden; De Turkse bruid draagt een witte jurk met een lint om haar middel heen geknoopt. Deze is door haar vader of broer omgedaan en staat symbool voor maagdelijkheid.
De Marokkaanse bruid verwisselt van jurk op het huwelijksfeest, de laatste jurk die ze draagt is een witte bruidsjurk. Ook wordt ze tijdens het dansen gedragen op een draagstoel.
HET HENNAFEEST
Een Hennafeest wordt meestal gewoon thuis gevierd, soms wordt hier een zaal voor afgehuurd. Dit feest is enkel voor vrouwen, maar soms komen er toch een aantal mannen, zoals de bruidegom. Zijn pink of zijn handpalm wordt met henna ingesmeerd. Naast dat Henna erg mooi wordt gevonden, zou het ook geluk brengen.
De bruid draagt rode kleding wanneer er Henna op haar handen wordt aangebracht. De lampen in de ruimte waarin het feest wordt gevierd worden dan gedempt, terwijl er wel kaarsen branden. De bruid bevind zich midden in de kamer, een toegewezen persoon, meestal een familielid, tekent patronen op haar handen met de Henna. De rest van de genodigden dansen om haar heen terwijl er liedjes worden gezongen over het verlaten van het ouderlijk huis. Dit is vaak een zeer emotioneel moment.
In veel gevallen wordt ook weer het Hennafeest voor mannen en vrouwen apart gevierd.
HET HUWELIJKSFEEST
Bij turken wordt het huwelijk meestal in een zaal of Moskee gevierd. In een zaal komen de mannen en vrouwen samen en danst ook iedereen. Bij Marokkanen is het meestal zo dat het huwelijk wordt gevierd in een zaal of thuis. Bij beide culturen is het zo dat dit af hangt van hoeveel geld je kan besteden. Als het huwelijk wordt gevierd in een Moskee, zijn de mannen en vrouwen wel grotendeels gescheiden van elkaar. Ook wordt er niet gedanst, een huwelijk in een Moskee is rustig en zeer religieus.
Bij een Marokkaanse bruiloft dansen voornamelijk alleen de vrouwen.
De huwelijksgeschenken die worden gegeven bestaan voornamelijk uit goud en geld, deze worden omgeroepen met de naam erbij van degene wie het geschenk gegeven heeft. De gasten krijgen vaak zoetigheid cadeau, zoals Turks fruit.
Ook zit er verschil in de trouwjurken van Turkse en Marokkaanse bruiden; De Turkse bruid draagt een witte jurk met een lint om haar middel heen geknoopt. Deze is door haar vader of broer omgedaan en staat symbool voor maagdelijkheid.
De Marokkaanse bruid verwisselt van jurk op het huwelijksfeest, de laatste jurk die ze draagt is een witte bruidsjurk. Ook wordt ze tijdens het dansen gedragen op een draagstoel.
DE HUWELIJKSNACHT
De bruid en bruidegom worden naar huis gebracht door hun getuigen, soms wordt na de ontmaagding het laken waarop het koppel geslapen heeft aan de vrouwelijke familieleden van de bruidegom laten zien (Er zou dan een bloedvlek op het laken moeten zitten, alhoewel een maagd volgens andere culturen niet hoeft te bloeden). In de Marokkaanse cultuur blijft de bruid 7 dagen bij haar man na het huwelijk zonder haar familie te zien.
De bruid en bruidegom worden naar huis gebracht door hun getuigen, soms wordt na de ontmaagding het laken waarop het koppel geslapen heeft aan de vrouwelijke familieleden van de bruidegom laten zien (Er zou dan een bloedvlek op het laken moeten zitten, alhoewel een maagd volgens andere culturen niet hoeft te bloeden). In de Marokkaanse cultuur blijft de bruid 7 dagen bij haar man na het huwelijk zonder haar familie te zien.